2007/12/09
شما هنگام سختي دعا مي کنيد و در هنگام فقر زبان به نيايش مي گشاييد.کاش در روزگار نعمت و شادي نيز دعا مي کرديد.زيرا حقيقت دعا جز اين نيست که شما هستي خويش را در اثير آسماني و اکسير زندگي گسترش مي دهيد.وقتي دعا مي کنيد شما به معراج مي رويد پس بگذاريد زيارت نامرئي شما از اين معبد به خاطر چيزي جز وجد و شادي و همراز شدن با جان جهان نباشد.همين که به حريم اين معبد پنهان وارد شويد شما را کافي است.من نمي توانم ما را دعايي بياموزم و کلماتي تعليم کنم که بدان خدا را نياي
